Er zijn hobbels op de weg om gezondheidsbevorderend gedrag te laten slagen. Bij chronische aandoeningen of langdurige behandelingen is patiëntparticipatie niet vanzelfsprekend. 

Om de kans op een effectieve afstemming tussen hulpverlener en patiënt of cliënt te bevorden, zeker bij al die behandelingen die veel selfmanagement vergen, is een benadering wenselijk die bij de tijdsgeest past.

Betrokkenheid en keuzevrijheid binnen de behandeling

De tijd dat de behandelaar dicteert welke behandeling voor de patiënt het beste is, is

aan het verdwijnen en dat is maar goed ook. Zodra de patiënt de spreekkamer van de

behandelaar verlaat, is hij immers degene die bepaalt of hij de behandeladviezen die

hij zojuist heeft aangehoord, gaat opvolgen.

Patiënten stellen zich steeds actiever op jegens zorgverleners en willen inspraak.

Besluiten over de behandeling worden vandaag de dag daarom idealiter samen

met de patiënt genomen en zijn het gevolg van ‘concordantie’. Hierbij gaat het om

het bereiken van overeenstemming tussen zorgverlener en patiënt over een in te

stellen therapie, waarbij de opvattingen en voorkeuren van de patiënt dus worden

meegewogen. Contacten tussen patiënt en behandelaar die door concordantie

worden gekenmerkt, leiden tot grotere tevredenheid bij de patiënt en tot een betere

therapietrouw.

Bij een invasieve (be)handeling met een naald kan betrokkenheid en vrijheid van

keuzes van patiënten een bijdrage leveren aan het voorkomen en verminderen van

naaldangst.