Er zijn hobbels op de weg om gezondheidsbevorderend gedrag te laten slagen. Bij chronische aandoeningen of langdurige behandelingen is patiëntparticipatie niet vanzelfsprekend.
Om de kans op een effectieve afstemming tussen hulpverlener en patiënt of cliënt te bevorden, zeker bij al die behandelingen die veel selfmanagement vergen, is een benadering wenselijk die bij de tijdsgeest past.
Betrokkenheid
en keuzevrijheid binnen de behandeling
De
tijd dat de behandelaar dicteert welke behandeling voor de patiënt
het beste is, is
aan
het verdwijnen en dat is maar goed ook. Zodra de patiënt de
spreekkamer van de
behandelaar
verlaat, is hij immers degene die bepaalt of hij de behandeladviezen
die
hij
zojuist heeft aangehoord, gaat opvolgen.
Patiënten
stellen zich steeds actiever op jegens zorgverleners en willen
inspraak.
Besluiten
over de behandeling worden vandaag de dag daarom idealiter samen
met
de patiënt genomen en zijn het gevolg van ‘concordantie’.
Hierbij gaat het om
het
bereiken van overeenstemming tussen zorgverlener en patiënt over een
in te
stellen
therapie, waarbij de opvattingen en voorkeuren van de patiënt dus
worden
meegewogen.
Contacten tussen patiënt en behandelaar die door concordantie
worden
gekenmerkt, leiden tot grotere tevredenheid bij de patiënt en tot
een betere
therapietrouw.
Bij
een invasieve (be)handeling met een naald kan betrokkenheid en
vrijheid van
keuzes
van patiënten een bijdrage leveren aan het voorkomen en verminderen
van
naaldangst.