Angst voor bloed, verwondingen en flauwvallen / bloedfobie

Naaldangst en Bloedfobie / verwondingsfobie

Mensen waarbij de naaldangst een onderdeel is van een bloed-, injectie- en verwondingsfobie zijn primair bang voor de walging en met name het flauwvallen.In de medische terminologie wordt dit flauwvallen ook wel syncope ten gevolge van een vasovagale bloeddrukdaling genoemd. Men vreest de naald zelf vanwege het sterke uitlokkend vermogen om controle te verliezen, hetgeen uitmondt in bewustzijnsverlies.

Vaak is er schaamte over de eigen onmacht om overeind te blijven, te meer omdat dit gepaard kan gaan met paniek bij omstanders. Zeker wanneer de syncope langer dan enkele seconden aanhoudt, wordt menig omstander onzeker hoe zij moeten reageren op de voortdurende situatie.

Er zijn 2 vormen van bloedfobie te onderscheiden.

1. Ergo vorm

2. Exo vorm

De ergo-vorm waarbij je eigen bloed je geen angst geeft, maar andermans bloed je wit weg doet trekken. Vreemd genoeg hebben veel mensen in de medische wereld hier last van.

Bij de exo-vorm is elk bloed al aanleiding om draaierig, duizelig en misselijk te worden. U probeert zoveel mogelijk situaties waarin je met bloed wordt geconfronteerd, zoals ziekenhuizen, bepaalde tv programma’s, medische artikelen in tijdschriften te vermijden.

Casus voorbeeld bloedfobie

Ik gruwel van bloed en verwondingen. Wanneer ik me bij het schillen van de aardappelen per ongeluk in de vingers snijdt, dan word ik al draaierig. Altijd al heb ik een gruwelijke afkeer gehad van bloed. Als kind huilde ik bij een kapotte knie eerder om het bloed dan om de pijn. Verwondingen en alles wat daar mee te maken heeft, maakt me misselijk en draaierig. Bij een horrorfilm kijk ik weg, bij een ongeval laat ik de hulp graag aan anderen over. Mijn vader heeft het ook en praat niet graag over medische onderwerpen, net als ik. Ik draai me graag uit het gesprek weg als het een 'foute' richting ingaat. Toen ik op de lagere school een prik moest halen bij de schoolarts viel ik flauw. Er waren in mijn klas drie mensen die ook flauwvielen en dat was een hele nare ervaring. Nadien ben ik nog wel eens flauwgevallen, maar probeer mij zoveel mogelijk afzijdig te houden van medische zaken, en met name bloed en verwonding wanneer daar emotionele taferelen aan vast zitten. Het ergste vond ik dat ik een keer flauwviel in de bioscoopzaal. Het licht ging aan en er ontstond meteen een heisa. Sindsdien vermijd ik bloederige films of scenes. Omdat ik onderwijzeres ben, voel ik me vaak op scherp staan. Want in de pauzes, bij gymnastiek en handenarbeid kan er van mij gevraagd worden om assistentie te verlenen.